Eind juli zat mijn eigen vakantie er weer even op. Komende maanden staan in het teken van de schildervakanties.

Ik heb de smaak van t buiten schilderen te pakken maar komende week zou ik zelf les gaan geven op de prachtige vier master “de Summertime”. Mijn collegaatje Anna Droujina hielp me met de schildervakantie en ik wilde haar voor we met de lessen op het schip begonnen, laten zien hoe leuk het schilderen op locatie is.

Een workshop bij Hans Versfelt in Hummelo (off all places) was dus gauw ingepland.

De workshop-dag is een miezerige en grijze dag, maar volgens Hans komt t uiteindelijk goed en regent het vaker niet dan wel. Wij hebben meer vertrouwen in Hans dan in Piet Paulusma en zo installeren wij ons onder de bomen (wat toch iets droger leek, beter mee verlegen dan om verlegen 🙂

Van de afgelopen keren schilderen met Hans weet ik nog dat mijn schoenen door en door nat werden van het lopen door het natte gras. Dit paard schopt mij niet meer denk ik, we trekken onze schoenen uit, nemen ze aan de hand mee en gaan op onze slippertjes door het weiland.

Een beginnetje is gauw gemaakt. De koeien blijven braaf staan en zijn perfecte modellen. Dat geeft hoop,…! De hemel echter niet.

Van een zacht leigrijs kleurt ze al gauw donkerder en donkerder. Misschien tijd voor een bakkie en dit combineren met een droger onderkomen in de auto! Onze schoenen (het gras was nog steeds nat!) zetten we voor de zekerheid even onder de boom. Het schilderij leg ik even ìn de boom waar de koeien (die blijkbaar onweerstaanbaar aangetrokken worden door het gras op ons doek) er niet bij kunnen.

De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel, maar in de auto is het gelukkig droog en warm. Na een half uurtje is de bui weggetrokken en wagen we ons weer op de schilderplek. De boom heeft de regen helaas niet tegen gehouden, sterker nog,.. onze schoenen bleken in een kuiltje te staan en er staat inmiddels meer water ín dan onder! Ook dat is buiten schilderen. Het heeft onze dag niet verpest en Liesbeth die de dag organiseerde, bleek toch beter stil te zitten dan de koeien en werd mijn alternatieve model!

De schildervakantie op de Summertime bleek gelukkig een week met fantastisch weer!

De mooiste stekjes rondom het IJsselmeer hebben we bezocht. We hebben gevaren, geschilderd, gezeild en meer dan lekker gegeten. Urk, Stavoren, Hindeloopen (waar het schip niet kon aanleggen en waar we met rubberbootjes heengebracht werden!) Medemblik en Enkhuizen, wat is dit stuk Nederland toch prachtig.

Genoeg prachtige luchten gezien om de rest van de winter mee aan de slag te kunnen op t doek! Maar dat duurt gelukkig nog even, eerst nog naar Zeeland, Limburg en Brabant op schildervakantie!

Op donderdag was Julia weer helemaal waterdicht en snorde als een tevreden Katje met haar nieuwe huishoudaccu. Mijn zomerzwerftocht kon vervolgd worden.

Omdat ik in september een schildervakantie in Loon op Zand ga houden en de leerlingen natuurlijk wel verwachten dat ik daar Heg en Steg weet te vinden, leek me dat een goeie plek om te beginnen. Rita, een vriendin die ook vakantie had sloot bij me aan.

Een tweede vriendin, Els, kwam ook logeren en beide dames hadden van die “pop up” tentjes bij zich. Het was voor het eerst dat ik dergelijke tentjes nóg moeilijker uitgezet als ingepakt zag worden. Ik heb het circus gefilmd en we hebben ons er gedrieën tránen om gelachen. Een goed begin van (het vervolg 😉 van de vakantie.

Na t Brabantse land was het tijd voor Zeeland. Via de Brouwersdam ging de reis naar Zoutelande. Wat een leuke stek is die Brouwersdam zeg! Je mag er niet overnachten maar het staat er vol met campers op de dag die een hele dag met zee en strand doorbrengen.

Lekker aan t Noordzeestrand, op een paar meter afstand van je camper. Alles bij de hand, koud drankje in de koelkast,.. niet hoeven sjouwen met mijn schilderspullen, gewoon omdat m’n Juliaatje direct eerste rang stond! En natuurlijk lekker schilderen.

Hans met wie ik af en toe schilder zat in Domburg en kreeg toch wel erg veel inspiratie van de beelden die ik hem appte. En zo kwam ook hij naar dit gave stukje strand, waar ook veel gekitesurfed werd.

Grappig was dat ik qua schilder-onderwerp voor zo n totaal plaatje van de strandtent en zee ging en hij zei “wat staan die campers daar leuk, een top onderwerp van vandaag!”

De Duitser die (in eerste instantie ongemerkt, maar uiteindelijk met veel plezier) model stond werd vriendelijk verzocht niet al teveel te bewegen (alhoewel hij dat niet van plan leek, ook na het afronden van het schilderij bleef hij lekker zitten :-)! Zo’n gaaf schilderij maakte Hans ervan,.. voor mij ook weer leerzaam, soms is je onderwerp dichterbij als dat je denkt!

Misschien moet ik mijn Julia tje eens laten figureren als model, als ik dat wil blijft ze zeker stil staan :-)!

Na de mooie dagen in het oosten langs de Maas, had ik een paar dagen kamperen op de Veluwe afgesproken, met mensen van een “uitjes” site.

Super gezellig, veel gefietst en gewandeld. Een heuse bonte avond gehad, met kampvuur en gitaren, maar van schilderen is het echt niet gekomen!

Omdat Julia een lekkage op het dak had, en de huishoudaccu onverwacht kapot ging, lastte ik na de Veluwe een paar dagen Vianen in.

Ik had zó geen zin om terug naar huis te gaan, dat ik tussen de Veluwe en Vianen nog een extra nachtje bij de “3 Zussen” in Rhenen heb ingelast. Hier kun je op de P overnachten en heerlijk eten.

Eerder al heb ik daar een nachtje gestaan (en natuurlijk heerlijk gegeten maar hé,.. je spaart weer een camping uit, dus dan mag het 😋!) omdat ik de Cunera toren wilde vangen op doek.

Ik heb aan Rhenen altijd goeie herinneringen. De broer van mijn moeder woonde daar en bij mijn oom en tante heb ik vaak gelogeerd. Een warm gezin waar ik altijd welkom was, en de opmerking “Oh kom je weer logeren? Dan zal ik het hooi in de schuur vast klaar leggen!! “ heb ik ontelbare keren gehoord.

Direct aan de rivier bij het pontje in Rhenen, kun je zo de uiterwaarden in lopen en daarnaast heb je vanuit de parkeerplaats bij “restaurant Moeke” een prachtig uitzicht op de oude Kerk.

Ik heb daar een dag heerlijk geschilderd: lekker warm in Julia, met regelmatig een praatje via t open raam (t regende zo af en toe, en ook al zei Hans dan dat olie en water niet mengt, met mijn kleren mengt t prima 😱).

Een van de wandelaars wist me te vertellen, dat op de afbeeldingen van de Cunera toren van voor 1500 geen klok te zien is, en dat op latere afbeeldingen alleen aan de West kant een klok zat, omdat de Betuwe (aan de zuidkant) niet mee wilde betalen en dan ook niet hoefde te weten hoe laat het was 🙃!

Zo grappig,.. nooit geweten maar omdat ik probeer te schilderen in de losse stijl die ik onlangs bij Hans Versfelt oppikte heb ik alle klokken weggelaten!

Bij mij hoeft niemand te betalen en trouwens ook niet te weten hoe laat t is,.. het mooie van vakantie!

Afgelopen week was t weer wat minder. Gelukkig is alles “weer open” en kun je bij slecht weer uitwijken naar een binnenlocatie.

Aldus reed ik op een regenachtig dag naar de sauna. Ook weer heerlijk dat dat kan! Het lijkt wel of je het allemaal extra waardeert, nu het zo’n tijd allemaal dicht is geweest!

Na de sauna wilde ik niet ver meer rijden, en vertrok naar de camperplaats in Malden. Daar hadden ze echter in de afgelopen maanden een vaccinatie locatie van gemaakt!

Een drukke bedoeling, maar niet éentje waar ik deel van wil zijn 😱. Toch maar een camperplekje elders gezocht!

Ik wil überhaupt deze weken even niet meer weten dat Covid bestaat. Heb echt een pauze nodig van de hectiek die ons afgelopen jaar(en) in zijn greep hield!

De volgende dag stond het “rivierschilderen” op het programma.

Met Hans Versfelt die van het buitenschilderen alles weet op pad langs de Maas. Deze man neemt niet zomaar genoegen met het doorsnee plekje dat je vanaf de dijk kunt zien. Zo togen wij vol goede moed een paar honderd meter door t weiland en vonden -een paar natte voeten later- een absoluut prachtig plekje aan de rivier….Dat gelukkig ook aan de andere kant van t weiland 3 meter van een pad bleek te liggen :-)!

We hebben er echt heerlijk geschilderd. Ondanks een druilende motregen (“Nee Cath, dat kan geen kwaad, water hécht niet op olieverf!!”) en gelukkig met regelmatig verse warme koffie, bij Julia gehaald die vlakbij stond.

Na een paar uurtjes schilderen, werden we langzaam ingesloten door een kudde koeien. De beesten waren super nieuwsgierig en ik kon mijn lijnolie dit keer op tijd veilig stellen (met de ervaringen van de teckel van landgoed Havezathe nog in mijn achterhoofd!)

De schilderijen moesten we van tijd tot tijd echt even afschermen met onze ruggen tegen hun onderzoekende snuiten.

Daar hadden ze graag een paar kwaststreekjes aan bijgedragen! Na een uurtje snuffelen vlijden ze zich gezellig rondom ons neer om in alle rust, zonder zich ook maar iets van ons aan te trekken, te gaan herkauwen. Wat een geluid maken die beesten! Dat klonk écht zorgelijk, maar gelukkig wist Hans me te vertellen dat ze nu juist erg tevreden waren. Een mooie en enerverende dag!

“wat zou dat mens hier doen”?“zou dat eetbaar zijn”?Er duiken echt overal fans op :-)!

De workshop van Hans bood me echt nieuwe inzichten en die wilde ik maar wat graag gaan oefenen.

Vanuit de mooie Loowaard opgeschoven naar de jachthaven van Lathum en waar dergelijke plekken in het weekend vaak vol staan kon ik op zondagmiddag zo doorschuiven naar het water.

Het mooiste plekje dat je je maar kunt bedenken. Wakker worden met dat uitzicht, wie wil dat nu niet?

Gelijk maar besloten om een dagje langer te blijven want dit uitzicht wilde ik wel vastleggen op het doek. Ik heb er heerlijk geschilderd en het weer zat mee.

S Avonds speelde het Nederlands elftal en Julia heeft geen tv. Gelukkig kun je de stand aan het omgevingsgeluid, redelijk opmaken. Halverwege de match een aarzelend gejuich en daarna een blijvende angstvallige stilte vertelde me, dat het in elk geval een verloren wedstrijd was. Toch jammer.

De volgende dag overnacht in Huissen, een schattig stadje aan de Maas. Ook daar weer fijn zitten schetsen en lekker gefietst.

Hans Versfelt wilde graag aan de rivier gaan schilderen, dat wilde ik ook graag dus een afspraak voor later in de week “ergens aan de Maas” was gauw gemaakt.

Op maandag daarom op de fiets naar Arnhem om ontbrekende kleuren aan te schaffen en me kunnen inhouden om wat grotere doeken te kopen (in zo n fietstas zou dat best een uitdaging geweest zijn, een soort kitesurfing met de fiets 😱)!

De terugweg op de fiets bracht me een stevige stortbui en ik was tot op de draad doorweekt toen ik in Lathum terug kwam.

Ook dat hoort bij t camperen, de doeken in de fietstas waren er in elk geval lekker strak van getrokken. Zin in mijn rivier schilderij en maar hopen dat er meer water op het doek zal komen met verf als van de regen!

2021 is tot nog toe wederom een vreemd jaar geweest. Vorig jaar had ik nooit kunnen bedenken dat die Corona ons zo lang bezig zou houden! Inmiddels heb ik een heel seizoen online les gegeven.

En toen we eindelijk “live” mochten gaan lessen, hadden we nog maar drie lessen in het atelier te gaan en kon ik gelijk verder met de eerste schildervakantie.

Dat was weer ouderwets genieten, we hadden schitterend weer en iedereen had er door alle toestanden extra veel zin in.

Schilderen in Zeeland was vanouds fijn, maar voor mijn eigen “vakantie” schoof ik helemaal door naar de andere kant van t land. Ik ben beland rondom Arnhem.

Ik begon de vakantie met een schilder workshop van Hans Versfelt, een getalenteerde plein air schilder met een hele losse toets, waar ik graag een en ander van wilde leren.

Daarin ben ik niet teleurgesteld, wat is het toch super interessant om af en toe jezelf uit te blijven dagen en nieuwe technieken tot je te nemen.

We waren te gast bij Kasteel Havezathe in Loo aan de uiterwaarden van de rivier.

Een sympathieke kasteelheer (denk je daarbij aan Olie B Bommel? Niets aan veranderen, dat beeld klopt een heel eind!) heette ons welkom en zijn jonge teckel bleef ons de hele dag vergezellen.

De lijnolie voor de “nat in nat” technieken was helaas halverwege op, omdat het teckeltje mijn potje met smaak leeggelebberd had.

Omdat hij regelmatig bleef blaffen heb ik oprecht getwijfeld of ik hem wellicht ook de terpentijn zou voeren (ahhh, nee dat is natuurlijk een grapje :-), maar zo’n hond om je heen is toch ook weer gezellig.

Hans kon zijn manier van werken heel goed over brengen -daar lag t niet aan- maar het “nat in nat” werken, in combinatie met een hele warme dag en het tempo dat deze spontane manier van weken vergt, maakte dat de verf tot aan mijn ellebogen zat! Echt een andere manier van werken dit, 180 graden anders als dat ik gewend ben. Maar er lopen meer wegen naar Rome (en anders wel naar Parijs, Madrid of Berlijn) zoals onze Tutor ons voorhield.

De kasteelheer zei dat hij mijn werkje erg mooi vond en omdat Hans Versfelt ons afraadde om op een later moment aan je werk door te werken en ik dat natuurlijk nóoit kan laten heb ik mijn schilderijtje aan de kasteelheer geschonken.

Zo kan ik nu zeggen dat mijn werk zelfs in kastelen hangt 😃!

Al met al een geslaagde dag en een mooi begin van mijn vakantie!

Bovenste schilderijtje is na de tips/hulp van Hans.

De herfst is nu toch echt definitief begonnen, zowel op de kalender als in de lucht. De regent valt met bakken uit de hemel. Op mijn dak tikt het nu eens zachtjes, dan weer oorverdovend. Soms kan ik mijn radio nauwelijks meer horen, en toch heb ik er geen hekel aan. Het klinkt een soort knus in mijn gezellige campertje.

Het plan om Julia ergens neer te zetten en dan heerlijk “overdekt” de meest mooie wolkenformaties te gaan schilderen strand vooralsnog. Niet in de regenbuien maar eigenlijk vooral in de start van mijn lessen, administratie, website aanpassingen en de voorbereiding van de Kunst tiendaagse in Bergen over drie weken.

Gek is dat, dat is dan inderdaad wel de leerschool van deze zomer geweest. Je moet om te tekenen en schilderen gewoon ruimte in je hoofd máken en tijd in je agenda wrikken. Hoe ga ik dat doen als zoveel andere dingen in het “echte” leven mijn aandacht weer opeisen?

Misschien om te beginnen besluiten dat elke invulling van je leven het “echte” leven is. En dat je het zelf kunt en mag invullen. De vraag waarmee je het invult is een vraag die je jezelf regelmatig moet stellen.

Voor nu weer in de buurt van Vianen, waar mijn lessen weer zijn opgestart. Toch nog wel in mijn Juliaatje, ik zal na de kunsttiendaagse in oktober weer “in huis” trekken. De dagen zijn nog steeds zo veel relaxter in de camper. Natuurlijk mis je een stukje comfort, is het veel kleiner en is het s morgens zeker koud te noemen (7 graden vorige week toen ik opstond!). Daartegenover staat de vrijheid die nog steeds naar me knipoogt als ik de motor start. Van t weekend lekker naar Fort Everdingen en Culemborg geweest, dit weekend richting Gouda en misschien tijdens de herfststormen die verwacht worden een saunatje pakken.

Ik heb nog steeds (bijna vijf maanden nu), geen tv. Eerlijk,…ik mis t niet.

Ik lees me wel te pletter. Doordat ik overal en nergens op campings mijn boeken ruil of tweedehands koop loop ik tegen de meest uiteenlopende schrijvers aan. Een bonte verzameling van verhalen prikkelt mijn geest en neemt me mee; verder dan t zappen langs de kanalen me kan voeren.

Ongetwijfeld is het eerste wat ik thuis zal doen de tv s avonds weer aanzetten, maar vooralsnog mis ik het hier nog steeds niet. Wel koop ik nog wel eens een dvd tje bij een kringloop en kijk af en toe op mijn laptop een filmpje. Dat is dan ook echt een cadeautje.

Rust om me heen en ook weer af en toe de onrust opzoeken in het dorp of de stad bijvoorbeeld als ik ’s avonds een stukje ga lopen :-).

Ik vind t nog steeds best een compleet leven zo alhoewel ik mijn stenen huis ook af en toe begin te missen (tot ik dan weer denk aan de hoeveel extra werk dat weer is, een huishouden van 3 x 6 meter is snel klaar!).

Ik heb er absoluut geen spijt van dat ik mijn Zwerftochten begonnen ben in mei.

Heeft het me gebracht wat ik zocht? Ja dat geloof ik zeker, alhoewel ik niet eens zeker wist waar ik naar op zoek was. Het voorjaar stond in het teken van mijn werk, het revalidatie traject voor mijn rug en het opruimen van mijn huis. Ik dacht soms niet eens verder als de avond van dezelfde dag!

Het bracht me inspiratie, rust, helderheid in mijn gedachten, mooie ontmoetingen, veel mooie schilder- en teken momenten. Vertrouwen in mezelf, en eens te meer het besef dat ik onmetelijk rijk ben, in de dingen die ik doe, kan,.. en vooral in de mensen om me heen die ik liefheb.

Geen slechte score voor een zomer in Nederland.

Na de Veluwse schildervakantie heb ik t weekend “bijgetankt” in Vianen. Althans, voor zover mogelijk want de vrijdag had ik een opening van een expositie in “Het Meisjeshuis” in Delft waaraan ik meedoe (Delft-Vaassen,.. bést wel een eind!)

Na de opening naar Nieuwegein terug gereden en heerlijk gegeten met zoons en schoondochters. Julia geparkeerd op een achteraf gelegen P van een café achter het huis van mijn oudste. Rond elf uur kwamen we t restaurant uit en zetten de heren me weer af bij “mijn huisje” op de P van t café.

“Daar kun je best slapen mamma, daar komt niemand!” Eh,… en hoezo die herrie dan? “Ah, dat is een feestje in t café maar als je slaapt merk je daar niets van!”

Toch maar doorgereden naar de camperplaats in Vianen. Werkelijk die kinderen houden me toch echt voor stoerder als dat ik ben :-)!

De zaterdag besteed aan het inbouwen van een nieuwe kraan in Julia (dank je wel Frits) en het zoeken van mijn telefoon die niét in mijn tas,…niét bij de Praxis,…niét in het huis van Frits lag (die al op weg was naar een feest in Drenthe,… dank je wel Wim voor het brengen van Frits sleutel). Maar uiteindelijk tussen de bank en de achterwand bleek te liggen in mijn eigen campertje. (Ik zei toch, áls ik al iets kwijt ben is het nooit ver weg!).

Zondag voorbereiden voor Limburg en op pad naar Hombourg. Wat is dat toch een bijzondere streek dat Limburgse Heuvelland. Echt een stukje buitenland in Nederland. Taaltechnisch ook trouwens. Ik was zondag aan het wandelen in het Vijlense bos, en wist niet goed of ik zo wel weer bij de camping kwam. Ik kwam een Limburgse heer tegen en vroeg hem of ik zo goed liep naar die en die camping. Hij heeft het me haarfijn uitgelegd, maar ik verstond er niet veel van.

Op goed geluk maar achter zijn handgebaren aan gelopen, en gelukkig niet ál te ver verdwaald.

Op de camping werd ik ’s avonds nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Zo vanuit de camper. Cadeautje…

En zo startte een mooie midweek schildervakantie in Limburg. We hadden schitterend weer en een hele gezellige groep die prachtige werken gemaakt heeft. Maar met betrekking tot de schildervakanties ben ik er nu toch ook -na drie weken achter elkaar- wel weer even klaar mee en blij dat ik zelf de kwasten weer op kan pakken!

Van de week op 1 september, bedacht ik me ineens; “Werkelijk,…ik ben op de kop af, vier maanden op pad vandaag!”

De tijd vliegt voorbij. Het vreemde is dat de tijd een heel ander perspectief krijgt. Aan de ene kant ál vier maanden op pad, aan de andere kant pás vier maanden.

Wat vind ik er van? Het camperen blijf ik heerlijk vinden. Ik was even in “het echte huis” in Vianen een paar weken geleden en pakte een lepeltje uit de la. Echt?! Heb ik daar echt 12 lepeltjes? Gek is dat, het leek me ineens bizar veel toe. Waarom zou ik er zoveel willen hebben? Hoeveel heb je er nodig om je koffie te roeren? Misschien klinkt het een beetje “soft” of “milieu goeroe”, maar ik moet als ik thuiskom echt nóg verder ontspullen. Ik wil dat niet meer. Zó veel bende om me heen, te veel werk en teveel zorg.

Dit leven is overzichtelijk, ik ben een stuk minder kwijt als voorheen en áls ik iets kwijt ben is het nooit ver weg :-D. En,… als bonus, ik heb in geen jaren zo veel kunnen schilderen. De rust is terug in mijn hoofd en hart.

Achtereenvolgens ben ik de afgelopen weken in Nuenen geweest waar ik een masterclass gevolgd heb, in Burgh Haamstede waar ik schildervakantie gaf en nu dan op schildervakantie op de Veluwe. Het lijken eerder maanden als weken. De dag dat ik de deur van de Langeweg achter me dicht trok en vol zin maar ook spanning aan mijn avontuur begon lijkt me haast een jaar geleden.

De herfst komt langzaam in de lucht. De nachten worden kouder en mijn Juliaatje is ’s morgens best fris als ik opsta. Het weer is onbestendig geworden.

In het landschap verdwenen gaandeweg mijn tocht, de zachte tonen van de lente. Na de warme kleuren van de zomer, wordt er nu plaats gemaakt voor oker en zelfs af en toe zachte roodbruine tinten in de bomen.

Ik blijf het onveranderd mooi vinden buiten, alhoewel ik ook eerlijk moet zeggen dat de hele grijze dagen me eerder motiveren om “oud” werk af te maken als “nieuw” werk te beginnen 😉

Een tijd niet geschreven. Privé een aantal turbulente weken gehad en wel veel geschilderd maar geen rust gehad om de blog bij te werken. Soms gebeurt er veel in je leven en valt er eigenlijk heel veel te schrijven maar weet je geen goeie woorden te vinden; dan gaat de tijd voorbij, en schrijf je niet.

Na die warme weken en de vakantie in het Noorden waarin ik niet heel veel gedaan heb op schildergebied kreeg ik een gevoel van haast.

Iets “in te moeten halen”. In mei dacht ik dat ik een zee van tijd had. Die hád ik natuurlijk ook, maar ook dié tijd gaat voorbij. De nazomer is begonnen, de nachten worden kouder, de dagen zijn korter en er waren regenachtige dagen begin van de maand.

Waar ik mijn reis begon met de paardenbloemen op het veld, kleuren de bomen nu langzaam oker.

Begin augustus ging ik via de Veluwe en de Achterhoek, naar Soest. Heel veel getekend en geschilderd maar dat in combinatie met wat stress over andere dingen zorgden voor een ouderwetse spitaanval! Oeps, dan doe je zo wie zo even wat minder op t gebied van schilderen, trouwens op elk ander gebied ook!

Even een tandje terug geschakeld, tijd genomen om terug in de “Randstad” een aantal vrienden en vriendinnen te bezoeken, uit te rusten, bij te tanken. Heerlijk gelunched met mijn jongste en vriendin (waar heeft dat kind nu toch zo lekker leren koken en waarom deed hij dat thuis toch nooit :-))? en uiteindelijk in Nuenen beland.

Rust, althans, …een midweek nergens heen want zélf les krijgen van Peter Durieux en Robin d Arcy Schillock.

Hard gewerkt, veel gedaan en veel nieuwe inzichten opgedaan. Maandag mag ik zelf weer als “juf” aan de slag tijdens de schildervakantie in Zeeland, daarna op de Veluwe en daarna in Limburg.